การรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะอาสาศรีอินทรารักษาใจ วัดประชาคมวนาราม อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ดตามหลักพุทธจริยศาสตร์

Abstract

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาการรักษาอุโบสถศีลในพระพุทธศาสนาเถรวาทและหลักพุทธจริยศาสตร์ 2)เพื่อศึกษาการรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะอาสาศรีอินทรารักษาใจ วัดประชาคมวนาราม และ 3)เพื่อวิเคราะห์การรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะอาสาศรีอินทรารักษาใจวัดประชาคมวนาราม อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด ตามหลักพุทธจริยศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 30 รูป/คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการเชิงพรรณนาวิเคราะห์

           ผลการวิจัยพบว่า 1. การรักษาอุโบสถศีลในพระพุทธศาสนาเถรวาทและหลักพุทธจริยศาสตร์ พบว่า อุโบสถศีล มีพัฒนาการมาจากคำว่า อุโปสถะ เป็นคำที่มีกำเนิดมาจากพิธีกรรมเนื่องในยัญพิธีที่มีปฏิบัติกันมาในชมพูทวีปตั้งแต่สมัยพระเวทก่อนพุทธกาล พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้พระภิกษุสวดปาฏิโมกข์ในวันอุโบสถ ส่วนพุทธจริยศาสตร์เป็นการปฏิบัติที่ดีงาม คือ ระดับต้น ระดับกลาง และระดับสูง 2. การรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะอาสาศรีอินทรารักษาใจวัดประชาคมวนาราม ตามหลักพุทธจริยศาสตร์ พบว่า การรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะ เป็นการรักษาแบบปกติอุโบสถ เมื่อจัดเข้าในพุทธจริยศาสตร์ การรักษาอุโบสถศีลเป็นสิ่งที่ควรประพฤติปฏิบัติ 3. การวิเคราะห์ผลการรักษาอุโบสถศีลของยุวพุทธมามกะอาสาศรีอินทรารักษาใจ วัดประชาคมวนาราม อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ดตามหลักพุทธจริยศาสตร์ พบว่า ผลที่เกิดกับตัวผู้รักษา คือ ผลดีต่อร่างกาย ผลดีต่อจิตใจ ผลโดยรวม จึงส่งผลให้พระพุทธศาสนามีความเจริญและมั่นคงในประเทศนั้นๆ