การบริหารสถาบันอุดมศึกษาภายใต้ภาวะวิกฤตเชื้อไวรัสโคโรนา (โควิด-19)

Abstract

            บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการบริหารของสถาบันอุดมศึกษาในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย ตลอดจนผลกระทบที่เกิดขึ้นกับผู้เกี่ยวข้องในระบบ อันได้แก่ สถาบันการศึกษา ผู้เรียน ผู้ปกครอง เพื่อชี้ให้เห็นถึงความสำคัญในการปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานของผู้บริหารสถาบันการอุดมศึกษาในประเทศไทยเพื่อเป็นแนวทางหนึ่งในแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนาทำให้ทั่วโลก รวมถึงประเทศไทยต่างแสวงหามาตรการรับมือที่ดีที่สุด ก่อนมาพบคำตอบที่ได้รับการยอมรับจากทั่วโลกแล้วว่ามีผลลัพธ์ที่ดีด้วยมาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม จนนำไปสู่การปิดเมือง ปิดเศรษฐกิจ และปิดสถาบันการศึกษา ในเวลาต่อมานั่นกลายเป็นสาเหตุให้ผู้เรียนในระดับอุดมศึกษาจำนวนกว่า 2 ล้านคนได้รับผลกระทบ และถูกปั่นป่วนกระบวนการเรียนรู้ และผู้เรียนบางส่วนยังประสบปัญหาเรื่องการเข้าถึงเทคโนโลยีที่เข้ามามีบทบาทในโลกการศึกษาแบบปัจจุบันทันด่วน ซึ่งชี้ให้เห็นถึงประเด็นด้านความเหลื่อมล้ำระหว่างบุคคลซึ่งเป็นปัญหาสำคัญของระบบการศึกษาในประเทศไทยที่มีอยู่แล้ว และอาจรุนแรงสาหัสมากขึ้นเป็นทวีคูณ การมาเยือนของวิกฤตโรคระบาดทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับระบบการอุดมศึกษาหลากหลายด้าน เราจะออกแบบการเรียนรู้ในยุคโควิด-19 ให้มีประสิทธิภาพได้อย่างไร การพัฒนาทักษะและหลักสูตรสำหรับโลกการศึกษารูปแบบใหม่หลังจากนี้ควรมีหน้าตาเป็นอย่างไร เทคโนโลยีจะเข้ามามีบทบาทด้านการเรียนรู้หรือทำให้ความเหลื่อมล้ำย่ำแย่กว่าเดิม หรือมีความเป็นไปได้ที่เราสามารถเปลี่ยนวิกฤตครั้งนี้ให้กลายเป็นโอกาสในด้านการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาครั้งใหญ่ได้ คำถามเหล่านี้เป็นบทบาทและหน้าที่โดยตรงที่ผู้บริหารสถาบันการอุดมศึกษาจะต้องเป็นผู้กำหนดทิศทางและแสวงหาคำตอบให้ได้อย่างเหมาะสม